Η έννοια του αιθέρα είναι γνωστή στην Ελληνική Φιλοσοφική σκέψη, όμως υπάρχει σύγχυση για την σωστή ερμηνεία του όρου μιας και η χρήση του όρου αυτού έχει γίνει κατά καιρούς με διαφορετικό εννοιολογικό περιεχόμενο.
Συγκεκριμένα οι Ορφικοί θεωρούσαν τον Αιθέρα σαν αρχή υπερούσια που απεικόνιζε την ύπαρξη-χώρο και σε σύγχρονους επιστημονικούς όρους το Κβαντικό κενό ή ψευδο-κενό΄ή αλλοιώς το Χωροχρονικό συνεχές στο οποίο και δημιουργούνται τα στοιχειώδη σωμάτια που αποτελούν την ουσία που σε Ορφικούς όρους είναι το Ωόν.
Ο Πλάτων θεωρεί την έννοια αιθέρα σαν την ανώτατη κατάατσση του αέρα όπως μας αναφέρει στον Τίμαιο ενώ ο Αριστοτέλης τον θεωρεί σαν μια πέμπτη κατάσταση της ουσίας πέραν των γνωστών τεσσάρων Πύρ-Αήρ-Υδωρ-Γη.
Κάποιοι που ισχυρίζονται ότι διακινούν Ορφικές θέσεις χρησιμοποιούν την έννοια του αιθέρα σαν ουσία. Είναι σαφές ότι δεν έχουν εμβαθύνει στην Ορφική Θεολογία και είναι προφανές ότι αυτό που διακινούν είναι η Αριστοτελική θεώρηση του αιθέρα.
Γενικά όταν συναντάμε τον όρο αιθέρα στα κείμενα της ΟΠΠ να έχουμε στο μυαλό μας την ένοια του χώρου ή σε σύγχρονους επιστημονικούς όρους την έννοια του Κβαντικού Κενού.
Ο Πλάτων ΠΟΥΘΕΝΑ δεν αναφέρει για πέντε στοιχεία,αλλά μόνον τέσσερα, το δε δωδεκάεδρο που αναφέρει αμέως μετά την αναφορά του στα τέσσερα στοιχεία στον Τίμαιο , δεν το αντιστοιχίζει με στοιχείο, αλλά με τον χώρο, στον οποίο και μπορούν να εγγραφούν τα κανονικά πολύεδρα (Πυραμίδα, Οκτάεδρο, Εικοσάεδρο, Κύβος) που αντιστοιχούν στα τέσερα στοιχεία, ερμηνεύοντας έτσι γεωμετρικά πως εντάσσονται τα τέσσερα στοιχεία στον κόσμο.
Ο δε Πρόκλος στα Σχόλια στον Τίμαιο, διαφοροποιείται σαφώς και απορρίπτει την θέση του Αριστοτέλη περί πέμπτου στοιχείου. (βλέπε Πρόκλος - Σχόλια στον Τίμαιο Γ 42-49)
Συνεπώς το λεγόμενο «πέμπτο στοιχείο», δεν είναι κατάσταση της ύλης αλλά ο χώρος. Ο χώρος είναι επίσης γνωστός και σαν αιθέρας.
Εδώ πρέπει να προσέξουμε και ένα άλλο σημείο.
Ο Αιθέρας δεν είναι κατάσταση της Ύλης/Ουσία. Η έννοια του Αιθέρα έχει παρερμηνευτεί λόγω της χρήσης της έννοιας αυτής από τον Αριστοτέλη ο οποίος χρησιμοποίησε την έννοια αυτή σαν την λεγόμενη πεμπτουσία (Πέμπτη Ουσία ή αλλοιώς πέμπτη κατάσταση της ύλης).
Η πρωταρχική έννοια της λέξης Αιθέρας είναι Ορφική και όπως έχουμε δει είναι το πρώτο μέλος της πρώτης νοητής τριάδας (ΑΙΘΗΡ-ΧΑΟΣ-ΑΥΓΟ ή ΠΕΡΑΣ-ΑΠΕΙΡΟΝ- ΜΙΚΤΟΝ) και το οποίο δεν είναι ουσία μιας και το πέρας (όπως και το άπειρο) είναι υπερούσιο.
Η ουσία είναι το τρίτο μέλος της τριάδας, το Αυγό. (βλέπε διάγραμμα θείων τάξεων υπεραισθητού στις Φωτογραφίες της Ομάδας)
Αλλωστε, ο Δαμάσκιος στο Περί Πρώτων Αρχών 316.18-21 είναι ξεκάθαρος:
«Εν μεν τοίνυν ταις φερομέναις ταύταις ραψωδίαις ορφικαίς η θεολογία δη τις εστίν η περί τον νοητόν, ην και οι φιλόσοφοι διερμηνεύουσιν αντί μεν της μιας των όλων αρχής τον Χρόνον τιθέντες, αντί δε τοιν δυείν Αιθέρα και Χάος, αντί δε του όντος απλώς το ωόν απολογιζόμενοι»
Με άλλα λόγια, οι Ορφικοί ονόμαζαν την Άρρητο Αρχή και Χρόνο, τις δύο επόμενες αρχές, δηλαδή το Πέρας και το Άπειρο (προσοχή - αρχές όχι ουσίες, άλλωστε οι αρχές είναι υπερούσιες) Αιθέρα και Χάος, ενώ για το ΟΝ έδωσαν το όνομα Αυγό.
Άλλωστε και οι Ινδοί, την λέξη Akasha που την ταυτίζουμε με τον Αιθέρα, της δίδουν την έννοια του χώρου.
Έτσι λοιπόν θα δούμε ότι και η σύγχρονη Φυσική είναι συμβατή με την Ελληνική Φιλοσοφία μιας και δεν δέχεται την ύπαρξη του Αιθέρα σαν ουσία.
Ο Αϊνστάιν στην τελευταία ομιλία του στην οποία διατείνεται από κάποιους ότι δέχθηκε την ύπαρξη του Αιθέρα, είναι ξεκάθαρος και πλήρως συμβατός με την Ελληνική Κοσμολογική θέση:
«Ανακεφαλαιώνοντας, μπορούμε να πούμε ότι σύμφωνα με την γενική θεωρία της σχετικότητας, ο χώρος είναι προικισμένος με φυσικές ιδιότητες. επομένως υπ'αυτήν την έννοια υπάρχει κάποιος αιθέρας. Σύμφωνα με την γενική θεωρία της σχετικότητας, είναι αδιανόητος χώρος χωρίς αιθέρα. Κι αυτό γιατί στην αντίθετη περίπτωση, δεν θα μπορούσε να υπάρξει καμία διάδοση του φωτός μέσα σε έναν τέτοιο χώρο, αλλά και καμία δυνατότητα ύπαρξης προτύπων του χώρου και του χρόνου (δηλαδή ράβδοι μέτρησης και ρολόγια), και επομένως καθόλου χωροχρονικά διαστήματα με την φυσι κή έννοια. Όμως αυτός ο αιθέρας ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΙΚΙΣΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΜΕΣΑ, δηλαδή να συνίσταται από μέρη τα οποία να μπορούν να ιχνηλατηθούν μέσα στον χρόνο. Η έννοια της κίνησης δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε αυτόν.»
(Μεταφρασμένη στα Αγγλικά, η ομιλία αυτή του Αινστάιν μπορεί να βρεθεί εύκολα στο διαδίκτυο. Μια διεύθυνση είναι η εξής: http://www.aetherometry.com/Electronic_Publications/Science/einstein_aether_and_relativity.php.
Το προαναφερθέν απόσπασμα είναι η τελευταία παράγραφος της ομιλίας)
Άλλωστε και η έννοια του χωροχρονικού συνεχούς είναι έμφυτη στην Ελληνική Φιλοσοφική Σκέψη. Αν ανατρέξετε στο προαναφερθέν διάγραμμα των θείων τάξεων του Υπεραισθητού Κόσμου, θα δείτε έκπληκτοι ότι ο νοητός κόσμος είναι ένα συνεχές μεν που όμως εμπεριέχει την έννοια του χρόνου, μιας και ο Πλάτων την δεύτερη νοητή τριάδα, την ονομάζει Αιών και έχει να κάνει με την Αιωνιότητα!
http://fws.pblogs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου