Τα μέσα μαζικής «ενημέρωσης» μας απειλούν ότι μια πιθανή έξοδος από το ευρώ θα σηματοδοτήσει την καταστροφή της Ελλάδας,˙την επίσημη πτώχευση, την έλλειψη τροφής, φαρμάκων και πετρελαίου. Δε μας λένε, όμως, ότι αυτά ακριβώς αρχίζουμε να βιώνουμε σήμερα και έπονται χειρότερα τους επόμενους μήνες...
μέσα στο καθεστώς ελεγχόμενης πτώχευσης που μας επιβάλλουν οι ευρωπαίοι δανειστές.
Υπάρχουν κι αυτοί που μας πουλάνε φρούδες ελπίδες ότι μπορούμε να επαναδιαπραγματευτούμε τα Μνημόνια και το χρέος τη στιγμή που οι δανειστές μας είναι απόλυτοι ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Αυτοί που πουλάνε ελπίδες στον λαό δεν χρησιμοποιούνε καν σαν διαπραγματευτικό χαρτί την έξοδό μας απ το ευρώ, γεγονός που φοβούνται οι εταίροι, μια και πιθανόν να οδηγήσει στην διάλυση της ΟΝΕ. Με ποιόν τρόπο λοιπόν θα κάνουν την επαναδιαπραγμάτευση; Γιατί δεν μας λένε ξεκάθαρα ποιό είναι το σχέδιό τους ή μήπως ούτε κι αυτοί δεν το γνωρίζουν;
Υπάρχει όμως και άλλος δρόμος, τον οποίο αποκρύπτουν αυτοί που υπηρετούν δουλικά τα συμφέροντα των δανειστών. Προσωπικά θέλω με το παρόν άρθρο να συμβάλλω στην αφύπνιση όλων μας, στην προοπτική της εξόδου της χώρας απ’ το ευρώ, διότι ο μόνος δρόμος για να επανακτήσουμε την κυριαρχία της χώρας και να επανακάμψει η οικονομία της, είναι η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα.
Ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή. Το διεθνές δίκαιο προβλέπει ότι ένα κράτος μπορεί να ασκεί κυριαρχικές πράξεις με γνώμονα το συμφέρον των πολιτών του. Πάρα πολλές χώρες (36 μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) αρνήθηκαν δεσμεύσεις σαν αυτές που τέθηκαν εις βάρος του ελληνικού λαού χωρίς να ερωτηθεί (μνημόνια, συμβάσεις). Για ποιό λόγο όμως, ν’ αρνηθούμε τα χρέη και τις επακόλουθες δεσμεύσεις;
Το χρέος μας σήμερα έχει φτάσει στα 395 δις ευρώ με τα κερδοσκοπικά παιχνίδια των αγορών, και τα ληστρικά τοκοχρεολύσια. Κοινά αποδεκτή είναι πλέον η άποψη ότι όσα μνημόνια κι αν υπογράψουμε δεν θα καταφέρουμε ποτέ να το αποπληρώσουμε. Αυτό άλλωστε το έχουν διαπιστώσει και οι ίδιοι οι δανειστές μας. Ο μόνος δρόμος είναι αυτός της μονομερούς άρνησης του χρέους, αλλιώς σύμφωνα με την νέα δανειακή σύμβαση τα περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδας και του λαού της, δημόσια και ιδιωτικά, δεν καλύπτονται από κανενός είδους ασυλία, όπως άλλωστε και η εθνική κυριαρχία της χώρας. Μήπως τελικά αυτός ήταν ο σκοπός τους εξ’ αρχής; Να βάλουν χέρι στο πλούσιο οικόπεδο που λέγεται Ελλάδα, εφ’ όσον πρώτα ξεφορτωθούν το εμπόδιο που λέγεται λαός;
Πώς όμως μπορούμε να αντισταθούμε στα αδίστακτα σχέδια των κατοχικών δυνάμεων και των ντόπιων δοσίλογων; Πώς μπορούμε να διαγράψουμε τα μνημόνια, τις δανειακές συμβάσεις και ν’ αρνηθούμε το απεχθές χρέος; Σίγουρα όχι μέσα στην νομισματική ένωση όπου θα υφίσταται συνεχώς η απειλή της διακοπής χρηματοδότησης, σε κάθε μας προσπάθεια αναδιαπραγμάτευσης.
Το εθνικό νόμισμα είναι ο μόνος τρόπος για να ελέγξουμε την οικονομία μας και να αποκτήσουμε εθνική κυριαρχία. Ας δούμε πώς θα μπορούσαμε να κάνουμε μια τέτοια μετάβαση χωρίς να καταστραφεί η χώρα, όπως μας εκφοβίζουν. Ο χρόνος που χρειάζεται για να μεταβούμε σε εθνικό νόμισμα σε ομαλές συνθήκες είναι 6 – 12 μήνες. Η μεγαλύτερη δυσκολία που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι το εξωτερικό ισοζύγιο, δηλαδή το εμπορικό ισοζύγιο (εισαγωγές – εξαγωγές) και εκείνο που αφορά στα κεφάλαια. Η αντιμετώπιση αυτής της δυσκολίας γίνεται με τον έλεγχο της ροής κεφαλαίων και εμπορευμάτων. Θα χρειαστεί λοιπόν να εξάγουμε περισσότερα προϊόντα υψηλής παραγωγικής αξίας, τα οποία ευτυχώς διαθέτει η ελληνική οικονομία. Επίσης, θα χρειαστεί να μειώσουμε τις εισαγωγές από πολυεθνικές εταιρείες, επιλέγοντας ποια προϊόντα και υπηρεσίες πραγματικά χρειάζεται η ελληνική αγορά. Για παράδειγμα, η Ελλάδα έχει διατροφική επάρκεια 94% (σύμφωνα με στοιχεία του 2010) αλλά εισάγει τρόφιμα κατά 36 – 40 %. Άρα θα πρέπει να προχωρούμε σε εισαγωγή τροφίμων αφού προηγουμένως εξαντληθούν τα αποθέματα της εσωτερικής παραγωγής.
Ο έλεγχος της κίνησης κεφαλαίων μπορεί να γίνει εφικτός με την εθνικοποίηση των τραπεζών. Έτσι, δε θα μπορεί κανείς να βγάλει κεφάλαια στο εξωτερικό, αλλά ούτε να φέρει κεφάλαια κερδοσκοπώντας εις βάρος της ελληνικής οικονομίας. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα βρούμε ποιοί έβγαλαν κεφάλαια έξω τόσο καιρό (400-600 δις ευρώ) και να εφαρμόσουμε πολιτικές αναδρομικής φορολόγησης.
Όσον αφορά στην ενεργειακή επάρκεια θα μπορέσουμε να διαπραγματευθούμε πολύ πιο συμφέρουσες οικονομικά συμφωνίες, σε διακρατικό επίπεδο, και χωρίς να μεσολαβεί ιδιώτης όπως γίνεται σήμερα στα πλαίσια της ΟΝΕ. Εκτός αυτού η Ελλάδα έχει εξαιρετικά ενεργειακά αποθέματα όπως π.χ. λιγνίτη, αλλά και δυνατότητες ανάπτυξης ΑΠΕ με τη βοήθεια της γεωθερμίας, του ήλιου και του αέρα. Οικονομοτεχνικές επιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι μπορούμε να έχουμε ενεργειακή επάρκεια και να απεξαρτηθούμε από το πετρέλαιο. Αν ωστόσο χρειαζόμαστε πετρέλαιο, μπορούμε να το προμηθευτούμε απ’ το Ιραν, τη Ρωσία κ.α. Προϋπόθεση όλων των παραπάνω είναι το Κράτος να παίξει καθοριστικό ρόλο στον έλεγχο των οικονομικών συνόρων, αλλιώς οι ιδιωτικές εταιρίες θα παίζουν το παιχνίδι σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα.
Παραπέρα, η εθνικοποίηση των τραπεζών θα βοηθήσει στην εφαρμογή σεισάχθειας στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, το σβήσιμο δηλαδή των χρεών τους προς τις τράπεζες, ειδικά εκείνων που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στα χρέη τους. Αυτή η κίνηση θα βοηθήσει στην ανάκαμψη της εσωτερικής αγοράς.
Τέλος ένα εθνικό σχέδιο ανοικοδόμησης της χώρας είναι απαραίτητο για την μετάβαση της χώρας σε εθνικό νόμισμα. Χρειαζόμαστε για παράδειγμα την ανάπτυξη βιοτεχνιών μεταποίησης αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων και βιομηχανιών που θα αξιοποιούν τον φυσικό ορυκτό και μεταλλευτικό πλούτο της χώρας (π.χ. νικέλιο, χαλκός, χρυσός, ασήμι, πετρέλαιο, φυσικό αέριο). Επιπλέον χρειάζεται μια περιφερειακή κινηματική αναπτυξιακή διαδικασία που θα βάλει μαζικά στο «παιχνίδι» το 1,5 εκατομμύριο ανέργων και θα δώσει την απαραίτητη ώθηση της οικονομίας στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα.
Πέρα απ’ όλα αυτά πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι οι κερδοσκόποι δανειστές προετοιμάζουν το έδαφος για πιθανή μετάβαση σε ελεγχόμενο νόμισμα (ευρώ δεύτερης ταχύτητας). Σε μια τέτοια περίπτωση η Ελλάδα ούτε θα μπορεί να ελέγξει την οικονομία της, ούτε θα απολαμβάνει πιθανά οφέλη από την παραμονή της στο ευρώ.
Τι μπορούμε να κάνουμε για όλα αυτά; Να περιμένουμε να εμφανιστεί ο σωτήρας της Ελλάδας; Γνώμη μου είναι ότι τη λύση μπορεί να τη φέρει μόνο ο αφυπνισμένος λαός που γνωρίζει όχι μόνο τι δεν θέλει (μνημόνια, περικοπές μισθών και συντάξεων κτλ.) αλλά και τον τρόπο που θα ευοδωθεί η σωτηρία της χώρας μας. Χρειάζεται, δηλαδή, ο ίδιος ο λαός να πιέσει τους κυβερνώντες, σημερινούς και αυριανούς, για την άμεση επάνοδο της ελληνικής οικονομίας σε εθνικό νόμισμα.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου