Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

Από τα βιβλία του Πάουλο Κοέλο



Ο πολεμιστής του φωτός πιστεύει. Επειδή πιστεύει στα θαύματα, αρχίζουν να γίνονται. Αν η φασαρία του κόσμου πνίγει την εσωτερική μας φωνή, αυτό σημαίνει πως έφτασε η στιγμή της μάχης: πρέπει να ξυπνήσουμε τον πολεμιστή του φωτός που κοιμάται μέσα στον καθένα μας και να ξεκινήσουμε την πορεία σ' ένα δρόμο διάσπαρτο με κολακείες και πειρασμούς, ένα μονοπάτι όπου το κάθε βήμα μπορεί να κρύβει τις παγίδες ενός ολόκληρου λαβύρινθου, μια διαδρομή όπου η νίκη έχει το ίδιο πρόσωπο με την ήττα.



Ο πολεμιστής του Φωτός μαθαίνει πάντα από τα λάθη του. Είναι έξυπνος και άξιος στρατηγός. Μια και είναι θνητός δεν είναι αναμάρτητος. Έχει, όμως, την ισχυρή πεποίθηση ότι μόνο μέσα από την επίπονη προσπάθεια θα αποκτήσει μεγαλύτερη εμπειρία και θα γίνει νικητής.

Η νίκη του δίνει νόημα στη ζωή του. Στον παροξυσμό του πάθους πιστεύει μόνο στα δικά του πιστεύω. Η πίστη του είναι ακλόνητη! Και δεν επηρεάζεται ακόμα και από τους καλύτερους φίλους του. Δεν τους ακούει; Όχι! Σαν πολεμιστής του Φωτός χρειάζεται να αποκομίσει τις δικές του εμπειρίες, ακόμα και αν αποτύχει.

Είναι ένας άνθρωπος, ικανός να βλέπει τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού. Έχει την ικανότητα να αναλύει τον εαυτό του και τις καταστάσεις γύρω του. Η αναλυτική του σκέψη βοηθάει την ψυχή του και η ψυχή του βοηθάει το μυαλό του.

Έχει την δύναμη να ξυπνά μέσα του τον άλλο εαυτό, αυτόν που πραγματικά μερικές φορές δεν γνωρίζει. Διαθέτει μια μικρή δόση τρέλας μιας και στον πόλεμο και στον έρωτα δεν μπορούν να προβλεφθούν όλα.
Σημασία δεν έχει η μάχη αλλά το αποτέλεσμα του πολέμου, όπου σίγουρα ο κάθε πόλεμος καταστρέφει και φθείρει ακόμα και τον νικητή.

Πόλεμος είναι το πρόβλημα και μάχη η στρατηγική. Για να κερδίσει ο πολεμιστής τον πόλεμο μελετάει με μεγάλη προσοχή τη θέση που έχει σκοπό να κατακτήσει και προσπαθεί να μάθει πού μπορεί να βασίζεται, γιατί γνωρίζει και τα ελαττώματά του και τα προτερήματά του. Έχει πάντα την επιμονή και το κουράγιο να αντιμετωπίζει προκλήσεις και απρόβλεπτες δυσκολίες. Χρησιμοποιώντας την πειθαρχία και την αφοσίωση, ο πολεμιστής του φωτός ενθουσιάζεται για να πραγματώσει το όνειρό του και αποθηκεύει μέσα του απεριόριστη δυνατότητα φαντασίας και αντοχής.

Έχουμε την τάση να δημιουργούμε πολέμους και αυτό γιατί προσπαθούμε να τα πηγαίνουμε καλύτερα με τον εαυτό μας και να τον βελτιώνουμε, προσαρμόζοντας τη ζωή μας στους κανόνες της αρμονίας.

Ο πολεμιστής του Φωτός είναι αυτός που είναι σε θέση να κατανοήσει το θαύμα της ζωής και αγωνίζεται για το τι πιστεύει. Και ενώ κανείς δεν θεωρεί τον εαυτό του πολεμιστή του Φωτός, ο καθένας μπορεί να γίνει!
 - Κάθε πολεμιστής του Φωτός πρόδωσε και είπε ψέματα στο παρελθόν.
- Κάθε πολεμιστής του Φωτός πήρε ένα δρόμο που δεν ήταν δικός του...
- Κάθε πολεμιστής του Φωτός πλήγωσε κάποιον που αγαπούσε.

Γι' αυτό είναι πολεμιστής του Φωτός: επειδή πέρασε αυτές τις εμπειρίες και δεν έχασε την ελπίδα ότι θα γίνει καλύτερος.

ΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ μελετάει με μεγάλη προσοχή τη θέση που έχει σκοπό να κατακτήσει.

'Οσο δύσκολος κι αν είναι ο στόχος του, υπάρχει πάντα ένας τρόπος να ξεπεράσει τα εμπόδια. Επαληθεύει τις εναλλακτικές πορείες, ακονίζει το σπαθί του και προσπαθεί να γεμίσει την καρδιά του με την αναγκαία επιμονή για την αντιμετώπιση της πρόκλησης.

Ωστόσο, όσο προχωρά σιγά σιγά, ο πολεμιστής συνειδητοποιεί ότι υπάρχουν δυσκολίες που δεν είχε λάβει υπόψη του.
Αν σταματήσει περιμένοντας την ιδανική στιγμή, δε θα ξεφύγει ποτέ από εκείνο το μέρος, είναι απαραίτητη μια ελάχιστη δόση τρέλας για να κάνει το επόμενο βήμα.

Κι έτσι ο πολεμιστής χρησιμοποιεί ένα ψίχουλο τρέλας. Επειδή, στον πόλεμο και στον έρωτα, δεν είναι δυνατό να προβλεφτούν όλα.
Ο Πολεμιστής του Φωτός ακούει σχόλια όπως :

"Δε θέλω να μιλάω για κάποια πράγματα γιατί οι άνθρωποι είναι φθονεροί".

Όταν το ακούει αυτό, ο πολεμιστής γελάει. Αν δε γίνει αποδεκτός, ο φθόνος δεν μπορεί να προκαλέσει κανένα κακό. Ο φθόνος αποτελεί μέρος της ζωής και είναι απαραίτητο να μάθουν όλοι να τον αντιμετωπίζουν.

Κι όμως, σπάνια μιλάει για τα σχέδιά του. Και καμιά φορά οι άλλοι πιστεύουν ότι φοβάται το φθόνο.

Ο Πολεμιστής, όμως, γνωρίζει πως κάθε φορά που μιλάει για ένα όνειρο χρησιμοποιεί λίγη απο την ενέργεια αυτού του ονείρου για να εκφραστεί.

Και αν το συζητάει πολύ, διατρέχει τον κίνδυνο να σπαταλήσει όλη την απαραίτητη ενέργεια για να δράσει.

Ένας Πολεμιστής του Φωτός γνωρίζει τη Δύναμη των Λέξεων..."

Ένας πολεμιστής του Φωτός δεν μπορεί πάντα να επιλέξει το πεδίο της μάχης.
Καμιά φορά αιφνιδιάζεται, εμπλέκεται σε μάχες που δεν επιθυμούσε. Αλλά είναι μάταιο να το σκάσει, γιατί αυτοί οι πόλεμοι θα τον ακολουθήσουν.
Τότε, τη στιγμή κατά την οποία η σύγκρουση είναι σχεδόν αναπόφευκτη, ο πολεμιστής μιλάει με τον αντίπαλο του. Χωρίς να δείξει φόβο ή ανανδρία, προσπαθεί ν’ ανακαλύψει το λόγο που ο άλλος θέλει τη μάχη: τι είναι εκείνο που τον ώθησε ν’ αφήσει τη χώρα του και να αναζητήσει εκείνον για μία μονομαχία. Χωρίς να βγάλει το σπαθί από το θηκάρι του, ο πολεμιστής τον πείθει ότι αυτή η μάχη δεν τον αφορά.
Ένας πολεμιστής του Φωτός ακούει αυτό που έχει να του πει ο αντίπαλος. Και πολεμάει μόνο όταν είναι απαραίτητο.

Πάντα υπάρχει κάτι που λείπει. Και ο πολεμιστής εκμεταλλεύεται τις στιγμές που ο χρόνος σταματάει, για να οπλιστεί καλύτερα.

Ο πολεμιστής του Φωτός δεν γνωρίζει τι σημαίνει σκοτάδι… ή το ονομάζει "φωτεινό παρελθόν"…

Πηγή: http://www.facebook.com/group.php?gid=39260943734
 Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΟΠΛΑ

Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ
 Απ' όλους τους Μεγάλους Αρχαίους Παραδοσιακούς Πολιτισμούς έχουν διασωθεί και καταγραφεί κείμενα ή προφορικές παραδόσεις, όπου το κυρίαρχο στοιχείο είναι ο Άνθρωπος - Ήρωας.

Στην Ιλιάδα είναι ο Αχιλλέας και στην ελληνική Μυθολογία, μεταξύ άλλων, αναφέρονται ο Ηρακλής, ο Θησέας, ο Περσέας, ο Βελλερεφόντης, ο Ιάσων και αρκετοί άλλοι.

Στη Μεσοποταμία υπάρχει το Έπος του Βασιλιά Γιλγαμές, που είναι ίσως το αρχαιότερο γραπτό επικό ποίημα που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα.

Στην ιστορία της αρχαίας Ευρώπης πιο γνωστός είναι ο μύθος του Βασιλιά Αρθούρου και των 12 Ιπποτών του.

Στην Ινδία υπάρχει ένα από τα μεγαλύτερα επικά έργα το Ραμαγιάνα με κεντρικό Ήρωα τον Ράμα και το πολύ γνωστό Μαχαμπάρατα, τμήμα του οποίου είναι η Μπαγκαβάτ Γκίτα με κεντρικό ήρωα τον Αρζούνα, με τον οποίο θα ασχοληθεί το συγκεκριμένο άρθρο.

Κοινό στοιχείο όλων αυτών των αναφορών είναι η μάχη μεταξύ του καλού και του κακού, τού άσπρου και του μαύρου, του άσχημου και του όμορφου, της ζωής και του θανάτου. Πρωταγωνιστής σε αυτή τη μάχη είναι ένας ήρωας - Πολεμιστής ο οποίος μετά από σκληρές δοκιμασίες - μάχες νικά το σκοτάδι και φέρνει το φως. Αυτή η μάχη γίνεται σε δύο επίπεδα, ένα εξωτερικό που διαδραματίζεται μέσα στον κόσμο και ένα εσωτερικό μέσα στον ίδιο τον Άνθρωπο, τον Πολεμιστή του Φωτός.

Ο Αρζούνα, ανήκει στην τάξη των Αρχόντων - Πολεμιστών που ονομάζονται Ξατρίγια. Από αυτόν εξαρτάται ή έκβαση της μάχης μεταξύ των Παντάβας (καλό) και των Κουράβας (κακό), για την κατάκτηση της πόλης Χαστιναπούρα (Σοφία). Μια μάχη που θα γίνει στη μεγάλη πεδιάδα του Κουρουτσέτρα (υλικός κόσμος, σπηλιά του Πλάτωνα).

Xαστιναπούρα σημαίνει, στα σανσκριτικά, ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΕΛΕΦΑΝΤΩΝ. Στην Ινδία ο ελέφαντας συμβολίζει τον Θεό της Σοφίας Γκανέσα. Είναι λοιπόν η πόλη της ΣΟΦΙΑΣ και συμβολίζει το ανώτερο επίπεδο της Συνείδησης του Ανθρώπου. Γι αυτή την πόλη πολεμούν οι δύο στρατοί, αυτοί που την αξίζουν και αυτοί που θέλουν να την σφετεριστούν.

Οι σφετεριστές της ανώτερης συνείδησης του Ανθρώπου είναι οι ΚΟΥΡΑΒΑΣ, που μέσα στον άνθρωπο είναι τα κατώτερά του στοιχεία: τα αρνητικά πάθη, τα ένστικτα, οι εγωιστικές επιθυμίες και οτιδήποτε άλλο που προσπαθεί να νικήσει το Πνεύμα και να υποτάξει τον Άνθρωπο στην ύλη.

Οι ΠΑΝΤΑΒΑΣ συμβολίζουν το Πνεύμα του Ανθρώπου, το Καλό, την Αγάπη, το Ουράνιο μέρος του. Είναι οι Αρετές και οι Ανθρώπινες αξίες που τείνουν να εξαφανιστούν σήμερα. Είναι οι αληθινοί Άρχοντες της ΧΑΣΤΙΝΑΠΟΥΡΑ.

Ο Κρίσνα είναι μία θεότητα της Ινδίας ανάλογη του Όσιρη της Αιγύπτου, του Δία στην Ελλάδα, και του Χριστού στον Δυτικό κόσμο. Συμβολίζει τον Εσωτερικό Δάσκαλο του κάθε Ανθρώπου, που κατοικεί στο ανώτερο και πιο πνευματικό μέρος του. Συμβολίζει και τον εξωτερικό Δάσκαλο, αυτόν που είναι ικανός να οδηγήσει έναν Μαθητή και να του δείξει τον Πραγματικό Δρόμο του αληθινού Πολεμιστή του φωτός.

Ο Αρζούνα συμβολίζει την συνείδηση του ανθρώπου που καλείται να αποφασίσει ποιο δρόμο θα διαλέξει. Όπως ο Ηρακλής , μπροστά στο σταυροδρόμι, πρέπει να διαλέξει αν θα πάρει τον δύσκολο δρόμο της Αρετής ή Κακίας τον εύκολο δρόμο. Έτσι και ο Αρζούνα στέκεται ανάμεσα στα δύο αντίπαλα στρατόπεδα και αμφιβάλει, είναι αναποφάσιστος, ζυγίζει τα υπέρ και τα κατά των Παντάβας (καλό )και τον Κουράβας (κακό). Συμβολίζει τον Άνθρωπο που πρέπει να διαλέξει ποιο δρόμο θα ακολουθήσει, πρέπει να αποφασίσει αν θα ακολουθήσει έναν ανοδικό δύσκολο δρόμο που οδηγεί στην Κορυφή ή έναν οριζόντιο εύκολο δρόμο που εγκλωβίζει τον άνθρωπο κάτω χαμηλά. Θα διαλέξει το Μπλε ή το Κόκκινο χάπι; (Μάτριξ).

Η Διάκριση, η ικανότητα απόφασης να διαλέξει τον δύσκολο και ανηφορικό Δρόμο, η Ανδρεία του να αμφιβάλει και όμως να ψάχνει την σωστή απάντηση, η Ταπεινότητα να ακούσει τον εσωτερικό και εξωτερικό Δάσκαλό του (Κρίσνα) μετατρέπει τον Αρζούνα σε έναν Πολεμιστή - Φιλόσοφο. Πολεμιστή γιατί δίνει την εσωτερική μάχη, αντιστέκεται στα αλλοτριωμένες και σκοτεινές φωνές που προσπαθούν να τον παρασύρουν και Φιλόσοφο γιατί ακούει την φωνή του Δασκάλου του, την ξεχωρίζει και επιλέγει τελικά το σωστό.

Η πόλεμος μόλις αρχίζει και αρχίζει καλά γιατί έχει κερδηθεί η πρώτη μάχη, το να διαλέξει τον ανηφορικό δρόμο που οδηγεί σε πολλές συγκρούσεις - ξεπεράσματα εμποδίων για την κορυφή.

Ο καταλύτης που δίνει την ποιότητα και την αξία σε αυτόν τον Δρόμο ονομάζεται Ορθή Δράση. Σύμφωνα με την Μπαγκαβάτ Γκίτα ο άνθρωπος της Ορθής Δράσης δεν δρα προσκολλημένος στα αποτελέσματα. Δεν είναι δέσμιος της επιτυχίας ή της αποτυχίας. Δεν τον εμποδίζουν ή τον παρασύρουν τα αποτελέσματα των δράσεων άλλα τον διδάσκουν. Ο Αρζούνα έχει στραμμένα τα μάτια του ψηλά, στην κορυφή του εαυτού του, σε ότι ανώτερο μπορεί να ονειρευτεί. Έτσι οι δράσεις που κάνει τον βοηθούν να καταλάβει το πραγματικό νόημα των πραγμάτων, να βλέπει πίσω και μέσα από τις μορφές. Είναι ένας Αγωνιστής για την επικράτηση του πνεύματος πάνω στην ύλη, της ελευθερίας πάνω στην σκλαβιά, την ικανότητα απόφασης πάνω στη μοιρολατρία, της Δράσης πάνω στην Παθητικότητα.

Ο Πολεμιστής του Φωτός ορίζει έναν Δρόμο, δείχνει μια στάση ζωής, είναι ένα πρότυπο Ανθρώπου που κοιτά ψηλά χωρίς να τον εμποδίζει η λάσπη που βρίσκεται ανάμεσα στα πόδια του. Ακολουθεί έναν Δρόμο που έδειξαν οι διάφοροι ήρωες διαφορετικών πολιτισμών.
Από τον Οδυσσέα έως και τον Βασιλιά Αρθούρο, από τον Ηρακλή μέχρι τον Μέγα Αλέξανδρο και από τα Ιπποτικά Τάγματα του Μεσαίωνα μέχρι τον σημερινό Άνθρωπο που καταφέρνει να ξυπνήσει μέσα του την Ζωντανή Δύναμη του να είναι Πολεμιστής του Φωτός.

Ο Αρζούνα - Πολεμιστής του φωτός, βρίσκεται μέσα σε κάθε Άνθρωπο και απλά περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να εκδηλωθεί. Άλλα για να γίνει αυτό πρέπει η ψυχή του ανθρώπου να ξεδιπλώσει τις μικρές και αδύναμες φτερούγες της, να τις κουνήσει για να δυναμώσουν και να κάνει το άλμα για να πετάξει ελεύθερη όσο πιο ψηλά και γρήγορα μπορεί σαν τον Γλάρο Ιωνάθαν. Δεν θέλει πολύ σκέψη, δεν θέλει πολύ συζήτηση, θέλει αποφασιστικότητα και τόλμη για ένα ταξίδι αναζήτησης του Φιλόσοφου Πολεμιστή μέσα μας και γύρω μας.

Όλοι οι άνθρωποι παίρνουν αποφάσεις που παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην μετέπειτα ζωή τους. Τι επάγγελμα θα ακολουθήσουν, ποιόν ή ποια θα παντρευτούν, τι φίλους θα κάνουν, να θα ταξιδέψουν ή όχι. Αλλά υπάρχει μια απόφαση που πρέπει να πάρουν κάποια στιγμή που θα αλλάξει όλη τη ζωή τους. Από αυτή την απόφαση εξαρτάται αν θα παραμείνουν μέσα στη μάζα, αν θα εγκλωβιστούν μέσα στο κοινωνικό σύστημα ή αν τελικά θα καταφέρουν να σηκώσουν ψηλά το κεφάλι και θα γίνουν ένας Αρζούνα, ένας Πολεμιστής του Φωτός.

Πηγή: http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/pol ... india.html
 Να σε ρωτήσω κάρμα, γιατί στην πρώτη φωτό του πόστ, επέλεξες έναν μαχητή και πίσω του λιοντάρι; Γιατί ειδικά το λιοντάρι; Τυχαία φωτό ή με κάποια σημασία;
 Και βέβαια η φωτογραφία έχει σημασία!!!

Το νόημα που δίδεται είναι να ξυπνήσει το λιοντάρι μέσα μας και να πάψουμε να λειτουργούμε σαν πρόβατα!!!

Ο ιππότης, στην προκειμένη περίπτωση, αντιπροσωπεύει την εσωτερική ανδρεία και την αξιοπρέπεια! Και καμία σχέση δεν έχει με λεηλασίες, εγκλήματα κ.λ.π.!!!

Κάτι ακόμη για τα ιπποτικά τάγματα.
Ιππότης δεν ήταν κάτι που με την σημερινή σημασία εννοούμε κάποιον ενάρετο που μάχεται για την τιμή και μπλά, μπλά, μπλά.
Οι ιππότες με την σειρά τους στην ιστορία και στο όνομα του πατρός ή του θεού αλλιώς, έκαναν τα μεγαλύτερα εγκλήματα, λεηλασίες και, και, και, δεν είναι κάτι πρότυπο στα πραγματικά δεδομένα του τότε.
Και μια διευκρίνηση, οι σταυροφόροι αρχικώς δημιουργήθηκαν για να προστατεύουν τους ταξιδιώτες πρός τους αγίους τόπους για προσκύνημα. Οι ασασσίνοι με την σειρά τους, ήταν αυτοί που δολοφονούσαν τους ταξιδιώτες.
Αυτά από ιστορικής αποψης.

Ο πολεμιστής του φωτός είναι σε άμυνα ή επίθεση; Ή εναλλαγή όπου χρειάζεται;
 Ο Πολεμιστής του Φωτός χρησιμοποιεί πάντα τη μέθοδο της στρατηγικής!

Αυτό σημαίνει, ότι άλλες φορές είναι σε άμυνα και άλλες σε επίθεση, ανάλογα με τις καταστάσεις που έρχεται αντιμέτωπος!

Η καλύτερη άμυνα του πολεμιστή είναι η επίθεση.

Οι πολεμιστές που αναφέρει ο φίλος ή φίλη πιο πάνω δεν έχουν να κάνουν με το Φως αλλά με την τότε Ιεραρχία ή Εξουσία.
Άνθρωποι που υπηρετούσαν τους απο πάνω τους.

Ο πολεμιστής του Φωτός κατά την άποψή μου πολεμάει για το Φως Του που είναι η Αγάπη.

Ιεραρχία;Ποιά και που;
 Τότε στην σταυροφορία που ανέφερες, που σκοτώνανε στο όνομα του Θεού και καίγανε
μεγάλους ανθρώπους πχ. Υπατία δηλώνοντας πως ήταν μάγισσα. κ.ά.

Αν είναι ετσι, τότε, αυτός δεν λέγεται πολεμιστής του φωτός. Έμαθα όμως στην ζωή μου, πως το νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις.! Αυτός που είναι όντως πολεμιστής του φωτός (όπως υποστηρίζουν οι περισσότεροι) και αυτός που δείχνει πως είναι πολεμιστής του φωτός αλλά στην ουσία δεν είναι. Δεν θα αμφισβητήσω όμως την άποψή σου, αναλογιζόμενος κάποιους στίχους του βιβλίου του Κοέλο σχετικά με αυτό το θέμα. Παρόλα αυτά όμως, η αμφισβήτηση είναι η αρχή της σοφίας και αν δεις με την καρδιά σου, θα δεις και την αλήθεια.

Φίλε μπορείς να μου εξηγήσεις ποια είναι η αμφισβήτησή σου;
Γιατί δεν κατάλαβα ακριβώς, δεν έγραψα κάπου πως αυτοί που ανάφερα είναι πολεμιστές του Φωτός.
 φίλοι μου, στον καιρό που έρχεται ήρθε η ώρα ωστε να πολεμήσουμε για το φώς.
μέσω των πράξεων μας και των λόγων μας ας διαδώσουμε το φώς στον κόσμο, ο οποίος θα ταραχθεί τόσο πολύ στο άμεσο μέλλον.

έτσι και εμείς, όπως και οι απόστολοι τον πρώτο καιρό του χριστιανισμού, μέσα απο σκληρές δοκιμασίες, πείνα διωγμούς και την ειρωνάι του κόσμου, θα γράψουμε το δικό μας όνομα στο βιβλίο της ζωής, και θα ντύσουμε τις ψυχές με άσβεστη δόξα στους αιώνες των αιώνων.
πραγματικά νιώθω απίστευτα τυχερός που γεννήθηκα αυτήν την περίοδο, οπου η ύλη κυριαρχεί, οπου οι άνθρωποι έχουν πέσει με τα μούτρα στα ποταπά επίγεια, οπου η αθεία εξαπλώνετε παντού!!
μέσα σε αυτόν τον κόσμο (την τέλεια αρένα) ας προσπαθήσουμε να πούμε στον κόσμο οτι υπάρχει και ένας καλλίτερος κόσμος και μαζί μπορούμε να τον φέρουμε στην γή, άν νικήσουμε τα πάθη!!

αυτός ο κόσμος που περιγράφει το παρακάτω βίντεο!

ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΜΑΣ ΒΙΝΤΕΟ!!!

Φίλη karma συγχαρητήρια!!!! Το βίντεο είναι καταπληκτικό!

Βαθιά νοήματα που τα συνοδεύουν οι εντυπωσιακές εικόνες που επέλεξες και μια μουσική που σε παραπέμπει σε δύναμη, χαρά για αγώνα και αισιοδοξία για νίκη.

Ο Πολεμιστής του Φωτός στην έναρξη κάθε μάχης, πρώτα πολεμάει τον αρνητικό εαυτό του. Εκείνον τον εαυτό που επηρεάζεται από αρνητικά συναισθήματα, σκέψεις πεποιθήσεις. Πεποιθήσεις που ξεκινούν από τον φόβο. Όλα τα αρνητικά από τον φόβο ξεκινούν. Για παράδειγμα, ακόμα και η χαμηλή αυτοεκτίμηση κάποιου, ξεκινάει από τον φόβο ότι δεν αξίζει αρκετά. Όλα από τον φόβο ξεκινούν τα αρνητικά.

Στην έναρξη της μάχης λοιπόν, έχουμε αρχικά να νικήσουμε το φόβο μας..... Και όταν νικήσουμε τον φόβο μας, περνάμε στην επόμενη φάση που είναι να νικήσουμε τον φόβο του αντιπάλου μας. Διότι η επίθεσή του σε εμάς ξεκινά από φόβο. Φόβο ότι τον απειλούμε, είτε ότι είμαστε ανώτεροί του, είτε ότι τον αδικούμε και πολλά ακόμα που ξεκινούν από τον φόβο. Ο σκοπός του Πολεμιστή του Φωτός είναι να ρίξει Φως σε αυτόν τον φόβο του αντιπάλου. Να του δείξει ότι όλα αυτά που σκέφτεται, αισθάνεται, συμβαίνουν επειδή βρισκόταν σε σκοτάδι. Και αυτό θα το συνειδητοποιήσει, μονάχα αν δει το Φως. Φανταστείτε ότι σας ρωτώ: Βλέπεις; Και απαντάτε: Ναι, βλέπω. Και τότε με έναν προβολέα φωτίζω το δωμάτιό σας με περισσότερο Φως. Και τότε σας ρωτώ: Τώρα τι βλέπεις; Και μου απαντάτε: Τώρα βλέπω καλύτερα. Βλέπω κάθε πτυχή του δωματίου μου. Και είναι τόσο όμορφο το δωμάτιό μου. Τώρα βλέπω ότι είχα ξεχάσει μια μπανανόφλουδα κάπου εκεί στη μέση, στο πάτωμα του δωματίου της ψυχής μου και όλο εκεί πατούσα και γλιστρούσα και έπεφτα και ξανά έπεφτα. Τώρα αν θέλω και έχω τη δύναμη της πίστης μου, αν έχω το κατάλληλο σκουπάκι και φτυαράκι, θα πάω και θα τη μαζέψω και δεν θα ξανά πατήσω επάνω της.

Ο Πολεμιστής του Φωτός κάθε φορά που ρίχνει φως σε κάτι ή κάποιον και ο ίδιος φωτίζεται. Πάντα μαθαίνει κι εκείνος κάτι ακόμα. Άλλοτε μικρό και άλλοτε μεγαλύτερο, όλα σημαντικά κομμάτια για το παζλ της Αγάπης της ψυχής του.

Πώς θα ρίξουμε Φως στο σκοτάδι, στον φόβο, τον δικό μας αρχικά; Με Αγάπη. Πρώτα Αγαπάμε τον εαυτό μας. Τον αγκαλιάζουμε και φροντίζουμε να τον εκπαιδεύουμε με χαρά και εργασία και μόλις φτάσει στα όριά της η αντοχή μας, τότε τον αφήνουμε να ξεκουραστεί και πάντα τον επιβραβεύουμε για κάθε του κίνηση, ακόμα και αν ήταν εσφαλμένη. Διότι μέσα από το σφάλμα μας, μάθαμε κάτι σημαντικό και έτσι δεν θα το επαναλάβουμε. Σε αγαπάω εαυτέ μου τόσο πολύ. Και έπειτα με αγάπη σαν μητέρα και πατέρας, αδελφός, θα σου αποκαλύψω κάτι. Περνάμε στη φάση της Αλήθειας. Τότε αφού είναι έτοιμο το έδαφος και δεκτικό, δίνουμε την Αλήθεια που θα βοηθήσει να φύγει το σκοτάδι και έπειτα να έρθει και να εδραιωθεί περισσότερη Αγάπη στην ήδη υπάρχουσα.

Αφού αποκαλύψαμε Αλήθειες στον εαυτό μας, ρίξαμε Φως στο σκοτάδι και όλα αυτά με πολύ Αγάπη, έπειτα μπορούμε να επεκταθούμε και στον αντίπαλο. Και ακολουθούμε τα ίδια βήματα που κάναμε και με τον εαυτό μας.

Με Αγάπη εξετάζουμε την λεκτική επίθεση που μας έγινε. Έπειτα μόλις νιώσουμε κάτι αρνητικό μέσα από αυτό που ακούσαμε, αμέσως δίνουμε την πρώτη μάχη με τον εαυτό μας και με Αλήθεια φωτίζουμε την άγνοια, τον φόβο μας ότι αυτό που μας εξαπέλυσαν ότι ήταν κάτι που μπορεί να μας κάνει κακό. Βρίσκουμε το σθένος αρχικά και κατανοούμε ότι δεν μπορεί να μας κάνει κακό, να μας πονέσει, να μας πικράνει, παραπλανήσει, φοβίσει. Διότι κάθε Αλήθεια, έχει δύο όψεις νομίσματος όσο είμαστε στη Γη τρίτης διάστασης όπου επικρατεί η διπολικότητα. Άρα απλά επιλέγουμε να δούμε την όψη του νομίσματος που θα μας γεμίσει με γλυκά συναισθήματα. Έπειτα απαντάμε στον αντίπαλο ότι έχει δίκιο (έχει όντως δίκιο... μέσα στο δικό του το μυαλό είτε και μέσα στο δικό μας κάποιες φορές), είτε τον κάνουμε να χαμογελάσει με λίγο χιούμορ, είτε τον αγκαλιάζουμε, είτε... πολλά μπορούμε να κάνουμε, φτάνει να πηγάζουν από και με Αγάπη, γλυκά συναισθήματα για τον εμπλεκόμενο. Είναι εμπλεκόμενος και όχι αντίπαλος, διότι μετά την μάχη θα δείτε ότι τελικά σας βοήθησε η επίθεση - μάθημα - εκπαίδευση - πρόοδος - γνώση προς την Αγάπη (αν απλά εμπλακείτε σε μάχη και έπειτα μείνετε με το παράπονο, είτε με άλλα αρνητικά συναισθήματα όπως αλαζονεία του τάχα μου νικητή, είτε αδικία να σας πνίγει, είτε απελπισία, είτε απλά το ρίχνουμε σε κάποιο αγχολυτικό όπως φαγητό, τσιγάρο, αλκοόλ, τηλεόραση, μουσική κτλ, τότε η μάχη δεν κερδήθηκε. Χάσαμε ενέργεια και χρόνο και αγάπη και τελικά δεν κερδήθηκε. Διότι η ουσία δεν επιτεύχθηκε, αυτά που γράφω πιο επάνω). Μας βοηθάει λοιπόν η κάθε μάχη και έτσι στη μάχη έχουμε εμπλεκόμενους και όχι αντιπάλους.

Μόλις γαληνεύσει ο εμπλεκόμενος και πάψει να επιτίθεται παρακινούμενος από τον φόβο που τον διακατέχει (καβάλημα από ενεργειακό βαμπίρ, οντότητες, είτε απλά φόβος που προέρχεται από άγνοια, είτε θέμα χαρακτήρος ψυχής κτλ), τότε κάθεται ο Πολεμιστής του Φωτός και εργάζεται με τον εαυτό του και πάλι, ώστε να λάβει και δεύτερο λάφυρο. Το πρώτο ήταν η χαρά ότι ο εμπλεκόμενος γαλήνευσε και γέμισε με θετικά συναισθήματα Αγάπης. Το δεύτερο λάφυρο είναι ότι ο Πολεμιστής του Φωτός, ενθυμάται από που ξεκίνησαν όλα. Την κουβέντα του εμπλεκόμενου που χρησιμοποιήθηκε από εκείνον με την ελπίδα ότι θα μας πονέσει. Διότι εφόσον η ψυχή του εμπλεκόμενου (ή οτιδήποτε την διακατείχε), αντιλήφθηκε ότι εκείνη η κουβέντα θα μας πονέσει πιθανόν, τότε σημαίνει ότι έχουμε κάποια αδυναμία που χρειάζεται να εργαστούμε επάνω σε αυτήν. Για να μας πονέσει κάτι σημαίνει, εκεί είμαστε αδύναμοι. Έτσι εξετάζουμε την κουβέντα εκείνη. Για παράδειγμα: Δεν αξίζεις τίποτα! Συνεπώς αυτό σημαίνει ότι εμείς έχουμε έναν φόβο μέσα μας ότι δεν αξίζουμε τίποτα και είναι φόβος, διότι το φοβόμαστε, δεν θέλουμε να είναι αληθινό κάτι τέτοιο. Πονάμε διότι θέλαμε άλλη να είναι η πραγματικότητα. Νιώθουμε σκουπίδια. Όμως ο Θεός δεν έπλασε σκουπίδια. Έπλασε τέλεια δημιουργήματα. Είμαστε όλοι μας τέλειοι σε αυτό που είμαστε. Και πάντα μπορούμε να βελτιώσουμε και γενικότερα να αλλάξουμε αυτό που είμαστε. Αγκαλιάζουμε λοιπόν τον εαυτό μας και του μιλάμε: Μπορεί να μην είσαι αρκετά καλός σε αυτόν τον τομέα σε σχέση με κάποιον άλλον. Όμως σε κάποιον άλλον τομέα είσαι καλύτερος. Είτε στον ίδιο τομέα μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι συγκριτικά ίσως και να είμαστε καλύτεροι σε σχέση με κάποιον άλλον. Όμως η ουσία είναι ότι για να μας πόνεσε εκείνη η κουβέντα, είτε και μόνον που υπήρχε η πιθανότητα ότι θα μας πονέσει, σημαίνει ότι εμείς οι ίδιοι είχαμε τέτοιες κρυφές και υποσυνείδητες σκέψεις μέσα μας για τον εαυτό μας! Ότι δεν αξίζουμε! Έτσι θα ψάξουμε ποιο είναι εκείνο που μας κάνει να θεωρούμε ότι δεν κάνουμε καλά και έπειτα θα αναλογιστούμε. Αν όντως δεν το κάνουμε καλά και αν μπορούμε να βελτιωθούμε. Είτε ότι το κάνουμε πολύ καλά, απλά δεν το αναγνωρίζουμε σε εμάς. Δεν αναγνωρίζουμε την αξία μας για πολλούς λόγους.

Αν τσατιστήκαμε με την κουβέντα του εμπλεκόμενου και δυσκολευόμαστε να το εκλάβουμε ως Αγάπη, τότε πολύ απλά μπορούμε να σκεφτούμε για ποιους λόγους μας μίλησε έτσι. Και θα δούμε ότι ο ίδιος είναι ελλιπής, έχει θέματα με τον εαυτό του και αντί να τα πει μπροστά σε έναν καθρέφτη, στον εαυτό του δηλαδή, καταλήγει να τα λέει σε εμάς, διότι φοβάται να αντιμετωπίσει τον εαυτό του, νιώθει αδύναμος να το κάνει. Προσπαθεί να επιβεβαιωθεί ότι αξίζει κάτι εκείνος, μειώνοντας εσάς. Συγκριτικά με αυτόν τον τρόπο αφού μείωσε εσάς, τελικά αξίζει περισσότερα από ένα τουλάχιστον άτομο... εσάς. Ποτέ δεν θα νιώσουμε ότι αξίζουμε, αν συνέχεια συγκρινόμαστε μεταξύ μας. Χρειάζεται να είμαστε ολότητα, να νιώθουμε τέλειοι για όσα είμαστε. Είμαι καλύτερος σε κάτι και όχι καλύτερος από εσένα. Είμαι χειρότερος σε κάτι και όχι χειρότερος από εσένα. Είμαστε όλοι ίσοι μεταξύ μας. Αν θέλουμε πρότυπο, μέτρο σύγκρισης, μπορούμε να βρούμε στο πρόσωπο των Σοφών της Ιστορίας μας, είτε στο πρόσωπο της μητέρας μας, του πατέρα μας, του φίλου μας, της φίλης μας, όμως πάντα θα είναι απλά ένα μοτίβο, μια άποψη των πραγμάτων. Μόλις φτιάξεις ένα μοτίβο στη δική σου ψυχή, παρόμοιο με κάποιου άλλου, απλά θα δεις ότι είναι παρόμοιο και ποτέ ίδιο. Για αυτό και είσαι τόσο τέλειος. Διότι έφτιαξες ένα νέο πρότυπο έστω παρεμφερές εκείνου του μοτίβου, άρα είσαι και εσύ ένα τέλειο πρότυπο που κανένας δεν μπορεί να γίνει ακριβώς όπως εσύ. Είσαι τέλειος! Διότι από το παζλ που συνθέτουν το ΕΝΑ είσαι ένα κομμάτι του παζλ. Και είσαι τόσο σημαντικός διότι δίχως εσένα το παζλ δεν μπορεί να ολοκληρωθεί στο κάδρο μας. Και είσαι τόσο τέλειος και σημαντικός διότι δεν υπάρχει άλλο κομμάτι επακριβώς ολόιδιο σαν εσένα.

Κάπως έτσι λίγο πολύ, μπορούμε να δείξουμε στον εαυτό μας την αδυναμία που είχαμε και έπειτα την βελτιώνουμε μέρα με τη μέρα, δίνοντας Αγάπη στον εαυτό μας. Τελικά μπορεί τον εμπλεκόμενο να χρειάζεται να τον ευχαριστήσουμε.... Εάν λάβεις χαστούκι, τότε γύρισε και το άλλο μάγουλο. Διότι σε κάθε χαστούκι που λαμβάνουμε, απλά μπορούμε να εντοπίσουμε αδυναμίες μας και να τις βελτιώσουμε ώστε να μην μας ξαναπονέσει το ίδιο χαστούκι αν ποτέ το ξανά συναντήσουμε. Γυρίζουμε και το άλλο μάγουλο, σημαίνει ότι δεν κάνουμε επίθεση, διότι κάποιος μπορεί να μάθει για τις αδυναμίες του και μέσα από χάδια, όχι μόνο μέσα από χαστούκια. Αν θέλουμε να τον βοηθήσουμε να εντοπίσει αδυναμία του, μπορούμε και μέσα από τρόπο θετικό, γεμάτο Αγάπη. Γυρίζουμε και το άλλο μάγουλο, σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να θυμώνουμε, διότι κάτι μάθαμε. Και το επόμενο χαστούκι στο άλλο μάγουλο θα μας πονέσει μονάχα αν εντοπιστεί άλλη μια αδυναμία μας. Θα έρθουν μέρες που όλα τα χαστούκια τους σε εμάς θα γίνονται αντιληπτά ως χάδια, απαλά αγγίγματα σε επιδερμίδα μωρού.

Ο εμπλεκόμενος τοποθετήθηκε εκεί στη μάχη να μας πονέσει, επειδή εμείς του το ζητήσαμε κάποτε σαν ψυχές πριν ενσαρκωθούμε. Όλα τα συμφωνήσαμε. Όλα είναι κάρματα που λήγουν μόλις μάθουμε από αυτά (και με λίγη βοήθεια από κάποιους που μας βοηθούν να επισπευσθεί το μάθημα για παράδειγμα με τη θεραπεία srt).

Κι εμείς κάποτε χαστουκίσαμε. Ουδείς αναμάρτητος. Δηλαδή όλοι μας κάποια στιγμή κάναμε το σφάλμα μας οδηγούμενοι από φόβο, άγνοια, σκοτάδι, παραπλάνηση, αρνητικότητα. Η ουσία είναι να βελτιωνόμαστε και να παίζουμε με χαρά και εργασία. Είναι όλα ένα παιχνίδι εδώ στη Γη.

Έγινε ένας καυγάς και ίσως να μην κατάφερα να αγκαλιάσω με Αγάπη ούτε τον εαυτό μου (και για αυτό και τσίμπησα το δόλωμα) και ούτε μπόρεσα να αγκαλιάσω τον εμπλεκόμενο. Ακόμα και αν αγκαλιάσουμε με αγάπη τον εμπλεκόμενο αλλά όχι τον εαυτό μας δηλαδή η παραδοχή ότι είμαστε κακοί και άδικοι απέναντί του, πάλι σημαίνει ότι η μάχη θα μπορούσε να πάει καλύτερα αν όλα έληγαν με αγάπη μέσα μας για εμάς και για εκείνον. Δεν πειράζει. Μπορούμε να αναλογιστούμε και πάλι όλα όσα έγιναν και να ανακαλύψουμε αλήθειες για εμάς και για εκείνον που μπορούν να μας οδηγήσουν σε αγάπη, βελτίωση. Έπειτα με συναισθήματα αγάπης θα γεμίσουμε για τον εαυτό μας, αλλά και για τον εμπλεκόμενο. Αυτό είναι η μετάνοια και η συγχώρεση μαζί. Μετανοούμε, αλλάζουμε νόα νόηση μυαλό σκέψη, αλλάζουμε άποψη των πραγμάτων. Συγχωρούμε έπειτα διότι πολύ απλά βλέπουμε ότι τίποτα δεν υπάρχει εκεί για να το συγχωρέσουμε. Διότι όλα μας βόλεψαν, όλα μας βγήκαν σε καλό. Δηλαδή δεν νιώθουμε αδικημένοι, δεν νιώθουμε ότι είναι κακός ο εμπλεκόμενος, κατανοούμε ότι όλα τα σφάλματα μας βγήκαν σε καλό και από αυτά μάθαμε κάτι, ή έστω κάποτε θα μάθουμε, αφού η επανάληψη είναι η μητέρα της μαθήσεως. Συνήθως εκείνο που δεν μπορούμε να συγχωρέσουμε, ξεκινάει από την πλάνη ότι ο άλλος δεν μας αγάπησε αρκετά. Για αυτό και μας πλήγωσε. Δεν συγχωρούμε, διότι αξίζουμε αγάπης και εκείνος δεν μας έδωσε. Είτε επειδή δώσαμε αγάπη και δεν λάβαμε ενώ έπρεπε θεωρούμε να λάβουμε, μου δωσες σου δωσα. Είχαμε ανάγκη - αδυναμία μήπως την αγάπη του, διότι αυτό θα γέμιζε το κενό μέσα μας... Ίσως εμείς να μην αγαπάμε αρκετά τον εαυτό μας. Για αυτό και προσελκύσαμε τον καθρέφτη μας που ούτε κι εκείνος θα μας αγαπήσει. Ο εμπλεκόμενος, που συνήθως πρόκειται για καθρέφτη μας, δεν θα έχει ούτε εκείνος αγάπη μέσα του. Πώς ζητάς να σε αγαπήσει κάποιος, αν ο ο ίδιος δεν έχει αγάπη μέσα του; Και πως θα σε αγαπήσει κάποιος αν εσύ πρώτα δεν αγαπάς τον εαυτό σου... ώστε να προσελκύσεις και τον ανάλογο καθρέφτη σου.

Μπορεί κάποιος να έχει αγάπη μέσα του και παρόλα αυτά να πληγώνει τον άλλον. Εδώ πρόκειται για διαφορετικότητα χαρακτήρων ψυχής, διαφορετική αντίληψη για το τι είναι Αγάπη. Εδώ η παραεπιστήμη Ιντιγκοιατρικοψυχολογία σηκώνει τα χέρια ψηλά. Και προτείνει να ελέγξουμε οι Πολεμιστές του Φωτός μέχρι πού φτάνει το ξίφος της αγάπης μας. Διότι μπορεί να μην υπάρξει συναίνεση και επιλογή από τον εμπλεκόμενο για συμμαχία μαζί μας, οπότε οι μάχες θα είναι ατελείωτες. Εξετάζουμε τις καταστάσεις και αποφασίζουμε λοιπόν αν θα επιμένουμε να επιλέγουμε συνέχεια παρόμοιους εμπλεκόμενους, είτε και τον ίδιο. Τα ίδια και τα ίδια, δείχνουν ότι κάποιο μάθημα ακόμα δεν το λάβαμε, κάπου έχουμε αδυναμία, και ίσως να μην είμαστε έτοιμοι ακόμα να το λάβουμε. Συνεπώς μακρυά από εμπλεκόμενους που παρατηρούμε ότι δεν μπορούμε να μας κάνουν να έχουμε μέσα μας συναισθήματα αγάπης για εμάς και για εκείνους και για όλον τον κόσμο και για όλα. Δεν είμαστε έτοιμοι για εκείνους.

Πολεμιστής του Φωτός λέγεται εκείνος που με αγάπη και φως ρίχνεται στη μάχη. Μπορεί ένας πολεμιστής του φωτός να κάνει πράγματα που ξεκινούν από σκοτάδι - φόβο. Το θέμα είναι να επανέλθεις και πάλι γεμάτος αγάπη να συνεχίσεις τη μάχη: 1) Με εσένα και 2) με εκείνους και 3) με όλα. Μάχη όπως το σκάκι. Ένα παιχνίδι τελικά όλα. Συνεργαζόμαστε όλοι μας με Τον Θεό, για να συντελέσουμε στο Θείο Σχέδιο. Άγγελοι και Δαίμονες συντελούν. Απλά οι Άγγελοι μάλλον χαίρονται που γνωρίζουν ότι συνεργάζονται με Τον Θεό για το Θείο Σχέδιο, ενώ οι Δαίμονες προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους ότι πάνε κόντρα. Όμως όλοι συνεργάζονται και για όλους ο Θεός έχει μεριμνήσει. Αυτό είναι φρίκη για εκείνους που ήθελαν να είναι απεσπασμένοι από Το Θεό, από την αγάπη, διότι τελικά για όλους υπάρχει Θείο Σχέδιο. Προσπαθούν οι Δαίμονες να πείσουν τον εαυτό τους ότι έκαναν επιλογή αντίθετη με την επιλογή Του Θεού, όμως γνωρίζουν βαθιά μέσα τους, ότι με όλα συμφωνεί ο Θεός και αυτό τους βασανίζει, διότι τελικά δεν απεσπάστηκαν. Όμως ζούνε στη δική τους ψευδαίσθηση ότι απομακρύνθηκαν από Τον Θεό την αγάπη Του, διότι για ψευδαίσθηση πρόκειται, αφού δεν είναι αλήθεια. Αγάπης συναισθήματα για όλους να έχουμε. Γλυκά συναισθήματα, θετικά.

Εμείς δαίμονες δεν είμαστε και έτσι αργά ή γρήγορα μπορούμε να βγούμε από την ψευδαίσθηση ότι ο Θεός δεν μας αγαπάει, είτε ότι πονάμε ψυχικά, διότι όλα είναι μια ψευδαίσθηση, ακόμα και ο πόνος ο ψυχικός είναι ψευδαίσθηση! Και η ψευδαίσθηση του ψυχικού μας πόνου, υλοποιείται συνήθως στο σώμα μας μέσα από ασθένειες. Όχι πάντα βέβαια.

Είσαι τέλειος και σημαντικός και με μεγάλη αξία και χρησιμότητα. Και τελικά αν το καλοσκεφτείτε όλοι είμαστε ίδιοι! Είναι πώς θα το δει κανείς. Παντρεύεται η διπολικότητα, την μονάδα. Σκεφτόμαστε πεμπτοδιάστατα πλέον και έτσι αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει ο καθένας μας ξεχωριστά και είμαστε διαφορετικοί, όμως με τα άλλα γυαλιά τα 5D και όχι 3D (προσθέτουμε στα τρία γυαλιά μας άλλα δύο) και βλέπουμε ότι είμαστε ίδιοι. Σε τρίτης διάστασης πλανήτες, μπορεί κανείς να δει την διπολικότητα, την μοναξιά της διαφορετικότητας. Σε ανεβασμένες διαστάσεις βλέπουμε αλλιώς. Για αυτό και η ψευδαίσθηση του πόνου, η μοναξιά, οι Δαίμονες, μόνον σε χαμηλές διαστάσεις μπορούν μάλλον να κυκλοφορήσουν, καθώς επιλέγουμε να μπούνε μέσα στην ψευδαίσθησή μας, διότι επιλέξαμε να ενσαρκωθούμε σε τρίτη διάσταση όπου εδώ επιτρέπεται και μπορεί να υπάρξει το κατάλληλο περιβάλλον και οι κατάλληλοι θεατές όπου θα πιστέψουν σε αυτήν την αλήθεια, σε αυτήν την ψευδαίσθηση, την ύπαρξη του πόνου, των δαιμόνων, του φόβου. Τη λέμε τώρα πια ψευδαίσθηση, διότι επιλέγουμε να προχωρήσουμε στην επόμενη διάσταση, σε μια άλλη αλήθεια. Ακυρώνουμε δηλαδή την υπάρχουσα αλήθεια, εκείνη που βιώναμε μέχρι χθες και επιλέγουμε να την ονομάσουμε ψευδαίσθηση. Αυτό θα μας βοηθήσει να μεταβούμε σε άλλη αλήθεια, εκείνη της πέμπτης διάστασης, αν και εφόσον πιστεύουμε σε πεμπτοδιαστατική αλήθεια. Αναλόγως των πεποιθήσεών μας, θα πάμε και στη διάσταση που περιγράφουν αυτές οι πεποιθήσεις μας θετικές είτε αρνητικές, είτε γκρι, μωβ, κόκκινες, άσπρες, μαύρες.

Οι Πολεμιστές του Φωτός μπορούν και επιστρατεύουν πολεμιστές όχι του φωτός, κατά την πορεία μάλλον μικρής διάρκειας. Από το Φως σας μπορούν και φωτίζονται και έτσι γεμίζουν αγάπη, πολεμάνε στο πλευρό σας, πλάτη με πλάτη μαζί σας, καλοί σύμμαχοι, όμως αδυναμίες μην έχετε, μπορεί να σας καρφώσουν πισώπλατα. Οι Πολεμιστές του φωτός μπορούν και με το φως τους και την αγάπη τους, βοηθάνε κάποιους γύρω τους κι εκείνοι να αναλαμβάνουν δράση Πολεμιστή φωτός. Βέβαια και ο πολεμιστής του φωτός, μπορεί να καλυφθεί από μαύρο σκοτάδι. Κι έπειτα σηκώνεται όρθιος, φορά το Φως και την αγάπη και ξανά προς Αγάπη τραβά.

Σήμερα απλά μοιράστηκα κάποιες σκέψεις μου με εσάς φίλοι μου.

Απλά σκέψεις...

http://nebesnyel1.getforum.org