Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή προς κάθε αποδέκτη του κειμένου αυτού, πριν αποδεχθεί το περιεχόμενο του ως θέσφατο.
Κάτι που πέφτει στην αντίληψη μας και εκ πρώτης όψεως δείχνει να προσδίδηκάποια αόριστα μαγική ιδιότητα τον πολιτισμό μας δεν είναι πάντα χρυσός επειδή απλά γυαλίζει και ακόμα περισσότερο όταν συνδέεται έντεχνα με τα δεινά που μαστίζουν σήμερα τη χώρα μας.
Πολύ συχνά, άλλοι εσκεμμένα, άλλοι από άγνοια ή και από απλή διάθεση γιαεντυπωσιασμό, κάνουν ζημιά στον πολιτισμό μας και γι’ αυτό θα παρακαλέσωνα διαβαστούν τα παρακάτω με προσοχή...
Σύμφωνα λοιπόν με το υλικό αυτό, το αλφάβητο μας συνθέτειέναν ύμνο ! Μια θρησκευτικής φύσεως προσευχή - επίκληση η οποία λειτουργεί δήθεν ‘μυστηριακά’ μέσα σε αυτό και με αυτό το σκεπτικό παρέχει μιαισχυρή ‘δονητική’ επίδραση επάνω στους εκφωνούντες.
Αποκωδικοποιώντας -σύμφωνα με το υλικό πάντα- τα γράμματα μετην γνωστή διάταξη, ας δεχθούμε για την οικονομία του λόγου ότι μπορείνα έγινε ‘σύμφωνα με τις αρχές της Ερμητικής Επιστήμης’ και έτσι υποτίθεταιότι παράγονται τα ακόλουθα:
“ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ. ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ. ΖΗΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ ΔΑ. ΜΗ ΝΥΞ Η,
Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ!”
Κατ’ αρχάς είναι αναγκαίο να επισημανθή το αυτονόητο :
Ότι δεν έχει καμία απολύτως σημασία εαν αυτή η‘αποκωδικοποίηση’ έγινε σύμφωνα με αρχές της Ερμητικής επιστήμης ή
με τις αρχές οποιασδήποτε άλλης μεθόδου αποκρυπτογράφησης σήμερα,αλλά αντίθετα πρέπει να αναρωτηθούμε σύμφωνα με ποιό
σκεπτικό θα μπορούσε να έχει γίνει μια τέτοια ‘κωδικοποίηση’και κρυπτογράφηση κατά την αρχαϊκή εποχή !
Σε επόμενο βήμα της ‘αποκωδικοποίησης’ αυτής, προστίθενταικάποια συνδετικά και ρήματα ως ‘εννοούμενα’ που υποτίθεται ότι έχουνπαραληφθεί, κι έτσι έχουμε μια «εξ’ αποκαλύψεως κοσμογονική επίκληση»προς την πηγή του Φωτός, δηλαδή τον Ήλιο:
“ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ.
ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ) ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ.
(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ), ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ ΤΑΦΗΕΨ ΙΛΩΝ,
ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ, Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ)”.
Ακολουθεί η παρουσίαση της ‘κρυφής’ σημασίας των ονομασιώνσύμφωνα με αυτήν την ‘προσευχή’, αφαιρουμένων σιωπηρά σε
αυτή τη φάση όσων γραμμάτων δεν εξυπηρετούν την ενλόγω κατασκευή :
Αλ = Ο νοητός ήλιος (ανύπαρκτη λέξη ) - Φά-ος = το φώς.
Βη = προστακτική του ρημ. βαίνω (=βαδίζω, έρχομαι) - Τα= δοτική άρθρου
δωρικούτύπου, τη, εις τήν. (εδώ φαίνεται τυχαίνει να εξυπηρετή να πάρουμε και
το -Βή- καιτο –τα- μαζί)
Γα = Γή (δωρικός τύπος) - Άμα = (επιρρ.)συγχρόνως.
Ελ = ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος. (ανύπαρκτη λέξη)
Εψ = ρήμ. έψομαι, εψ-ημένος = ψημένος - Ιλών = ιλύς(ουσ.) = λάσπη, πηλός.
Στη = προστ. ρήμ. ίστημι - ΄Ιγμα = καταστάλαγμα,απόσταγμα.
Ζη = προστ. ρημ. ζώ. (εδώ χρειάζεται μόνο το-–Ζη- όχικαι το –τα- μαζί ! )
Η = προστ. ρημ. ειμί, είμαι. (Ούτε εδώ χρειάζεται τοΉ-τα ολόκληρο)
Θη = προστ. ρημ. θέτω. (Ούτε εδώ χρειάζεται το Θή- και-τα μαζί )
Ιώτα = τα Ιώγα, τα Εγώ .(προκρούστεια εξίσωση)
Παλλάν = Ρημ. πάλλω (= δονούμαι, περιστρέφομαι) επιθ.παλλάς = πάλλουσα, περιστρεφόμενη (π.ρ.β.λ. Παλλάς Αθηνά).
(το γράμμα λεγόταν βέβαια ανέκαθεν -πι- και όχι –πα- ή –παλ-, αλλάεδώ κατά τα φαινόμενα δεν εξυπηρετεί να το λέμε έτσι !
Δα = άλλος (;) τύπος της Γα, Γής (πρβλ. Δά-μήτηρ > Δημήτηρ > Δήμητρα = Μητέρα Γή)
Νύξ = (ουσ.) νύχτα.
Ο = (αναφ.) το οποίο, που.
Φύ(οι)= ευκτική ρημ. φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι).
Από την παραπάνω λίστα δεν έχουν παραληφθεί μονάχα σύγχροναγράμματα όπως τα : κάπα, λάμδα μί, ξί, ταύ, ύψιλον, χί ψί, και ωμέγα
αλλά και τα αρχαία δίγαμα, σαμπί και κόπα,που κατά τα φαινόμενα δεν εμπεριέχουν για τον εμπνευστή ‘απόκρυφα’νοήματα.
Πρέπει να επισημάνω σε αυτό το σημείο πως μια τέτοια επιλεκτικήχρήση των γραμμάτων αποδεικνύει πέραν των άλλων σημείων που
θα αναλύσω παρακάτω, ότι ο δήθεν ‘ύμνος’ αυτός δεναφορά ολόκληρο το Ελληνικό αλφάβητο αλλά επιχειρεί να προσδώση μια θρησκευτικής
φύσεως σημασία σε αυτό, χρησιμοποιώντας μερικά μόνο από τα γράμματα τηςσημερινής του μορφής !
και η τελική ‘σύγχρονη’ απόδοση σύμφωνα με τον εμπνευστή :
Άλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γή !
Κι εσύ Έλ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ πουψήνεται (!)
Ας γίνει ένα καταστάλαγμα για να μπορέσουν τα Εγώ (!) ναζήσουν,
να υπάρξουν και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.
Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν (!),
και κινδυνέψει να ταφεί το καταστάλαγμα του πυρός μέσαστην
αναβράζουσα ιλύ, και ας αναπτυχθεί η Ψυχή,
που είναι το μέγιστο, το σημαντικότερο όλων!
Έχουμε λοιπόν μια αλλοίωση των ονομάτων της ΕλληνικήςΑλφαβήτου. Εστιάζοντας μεταξύ των άλλων αυθαιρέτων
προσθαφαιρέσεων και σε λεκτικούς τύπους που δενμαρτυρούνται σε κανένα κείμενο της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
ούτε ως Αλ ούτε ως Ελ, βλέπουμε να παράγεταιτο παραπάνω αποτέλεσμα
Θα πρέπει να αναλογισθούμε ότι εάν κάποιος είχε κατασκευάσειέναν ‘ύμνο’ με βάση ένα μέρος των γραμμάτων της Αλφαβήτου,
θα πρέπη να το είχε κάνη σε μια συγκεκριμένη χρονικήστιγμή οπότε θα είχε χρησιμοποιήση ονομασίες από μία συγκεκριμένη
Ελληνική διάλεκτο και όχι περισσότερες (οιτύποι Δα και Γα για την Γή , ανήκουν σε διαφορετικές διαλέκτουςκαι διαφορετικές
εποχές ! ) και οπωσδήποτε αυτός ο κάποιος θα επιθυμούσεκαι αυτοί στους οποίους απευθύνεται να κατανοούν πλήρως αυτήν την
ταύτιση στην καθομιλουμένη τους και να το κάνουν χωρίς νααναγκάζονται να φαντάζονται ή να υπονοούν λέξεις ή ολόκληρα
τμήματα φράσεων, άλλα που πρέπει να παραλείπονταικαι άλλα που πρέπει να προστίθενται. Εκτός βέβαια εάν παραπέμπει ο
ερμηνευτής στην ύπαρξη μιας ξένης θρησκευτικής συνωμοτικής οργάνωσης στονΕλλαδικό χώρο και ξένης προς τα Ελληνικά ειωθότα !
Μιλάμε όμως για εποχές με εχθρούς που δεν είχαν τηνοικονομική δύναμη των σημερινών ύπουλων εχθρών του Ελληνισμού, πουεπιχειρούν με δόλια και πλάγια μέσα να καταστρέψουν τις αξίες της πανάρχαιαςγλώσσας μας και ιδίως για εποχές πραγματικής και ουσιαστικής ανεξιθρησκίας.
Ως εκ τούτου δεν τεκμαίρεται καμία ανάγκη απόκρυψης ή κρυπτογράφησηςλατρευτικών μηνυμάτων μέσα σε έναν ‘ύμνο’ που μάλιστα υποτίθεται
ότι απευθύνεται στον φαεινότερο όλων : τον Ήλιο.
Εάν πάλι δεχθούμε θεωρητικά ότι υπήρξε όντως δημιουργός μιαςτέτοιας επίκλησης και για κάποιο δυσερμήνευτο λόγο ήθελε να κρύψη
το μήνυμα του υφαίνοντας την θρησκευτική του επίκληση ανάμεσα στις ονομασίεςτων γραμμάτων, θα ήταν λογικό να το κάνη
βασιζόμενος σε μια ενιαία καθομιλουμένη διάλεκτο, καιόχι σε μια διαχρονική συλλογή ετερόκλητων γραμματικών τύπων από διάφορες
διαλέκτους !
Δεν θα είχε κάνη δηλαδή μια συρραφή από λεκτικούςτύπους από όποια Ελληνική διάλεκτο λάχαινε να τον εξυπηρετή !
Μια τέτοια επιλογή είναι εφικτή μόνο σήμερα που έχουμεσυγκεντρωμένες και γνωρίζουμε τις περισσότερες Ελληνικές διαλέκτους καιαλφάβητα που
έχουν υπάρξει διαχρονικά μέχρι σήμερα.
Όσο για την ίδια την δημιουργία του αλφαβήτου, ως γνωστόναναπτύχθηκαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές περισσότερα από δεκαπέντε
αλφάβητα, σε διαφορετικές τοποθεσίες του Ελλαδικού χώρου, ταοποία δεν παρουσιάζουν απόλυτη ταύτιση ούτε ως προς την σειρά των γραμμάτων,
ούτε ως προς τα ίδια τα σύμβολα, ούτε ως προς τις επιμέρους ονομασίες τους.
Τα αλφάβητα αυτά, όντας πανάρχαια και αυτόχθονα, δεν καθιστούνάμεσα ορατή την σύγκλιση προς μια αρχέγονη κεντρική πηγή τους
-που παρεμπιπτόντως δεν μπορεί να είναι βέβαια η Φοινίκη-έτσι ώστε να την ταυτίσουμε με μια συγκεκριμένη διάλεκτο που υποθετικάχρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή ενός τέτοιου ύμνου.
Άλλωστε από την πλευρά των σημερινών εμπνευστών του, (διότιδεν υπάρχει τέτοια ανάλυση ή κάποια άλλη αναφορά σε τέτοιου είδους
επικλήσεις σε κανένα αρχαίο κείμενο), κανείς δεν μας εξηγεί ποιος είναι ο κύριος λόγος που θα μπορούσε ναωθήσει τους Αρχαίους να φτιάξουν
ένα ύμνο μέσα στον οποίο θα πρέπει να λένε ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΑΛΛΩΝ !
Δεν αποτελεί χαρακτηριστικό της Αρχαίας Ελληνικής παιδείας ησύνθεση κρυπτογραφημένων επικλήσεων που απευθύνονται προς
τον Ήλιο, με την χρήση ανύπαρκτων λεκτικών τύπων χωρίςγνωστό νόημα και μάλιστα χωρίς την παραμικρή νύξη προς τον Απόλλωνα!
Είναι άλλωστε σχήμα οξύμωρο και αντιφατικό το νακατασκευάζεις κρυφούς ύμνους και με αυτούς να απευθύνεσαι στο λιγότερο
κρυφό πράγμα που υπήρξε ποτέ στον κόσμο μας,δηλαδή τον Ήλιο.
Ποιους καταχθόνιους κατακτητές που καταπίεζαν το Ηλιακό Φώςκαι τον ελεύθερο λόγο ήθελαν άραγε να αποφύγουν οι Αρχαίοι μας πρόγονοι
με ένα τέτοιο μυστηριακό κρυπτογράφημα λατρευτικών μηνυμάτων ;
Οι ‘λέξεις’ που σύμφωνα με την εν λόγω ‘αποκωδικοποίηση’δημιουργούνται μετά την αυθαίρετη κατάτμηση του ονόματος ‘άλφα’ σε
αλ ή ελ, δενμαρτυρούνται καθόλου ως λεκτικοί τύποι, τουλάχιστον σε έγκυρα λεξικά όπως ταTLG, του Ι. Σταματάκου και των
Liddell & Scott, αλλά μόνο σε σημιτικές διαλέκτους οιοποίες βρίθουν κυριολεκτικά από αυτούς !
Η Ελληνική Γλώσσα και μάλιστα η αρχαιότατη Ομηρική προσέφερε κάθε δυνατότητα πλήρους ανάπτυξης νοημάτων χωρίς να
αναγκάζη κανέναν να καταφεύγη σε αυθαίρετα υπονοούμενεςπροσθαφαιρέσεις και κατατμήσεις λέξεων, με τη βοήθεια διανοητικών
ακροβασιών για να τα κατανοήση.
Όταν βλέπουμε λοιπόν να εξυφαίνονται ‘ύμνοι’ επί του αλφαβήτου με όσα από το ταγράμματα εξυπηρετούν τον εμπνευστή και με βάση ανύπαρκτες για τηνΕλληνική Γλώσσα λέξεις, πρέπει να είμαστε το λιγότερο επιφυλακτικοί.
Είναι λυπηρό αλλά τέτοια κατασκευάσματα δεν θυμίζουν σε τίποτα Ελλάδα. Θυμίζουνμονάχα επικλήσεις και πρακτικές
ανατολικής μαγείας και σκιαγραφούν μια αντίληψη για τηνέννοια της θρησκείας, εντελώς ξένη προς την Ελληνική κοσμοθέαση.
Χρειάζεται τεράστια προσοχή πριν αποδεχθούμε καιδιαδώσουμε απόψεις που αφορούν την πολυτιμότερη πολιτισμική μαςκληρονομιά
δηλαδή τη γλώσσα μας, ειδικά όταν αυτές εμπεριέχουνστοιχεία που δεν επαληθεύονται με βάση μια επίσης πολυτιμότατη παρακαταθήκη
των προγόνων μας :
Τον ορθολογισμό.
Κώστας Σκανδάλης
Costas Skandalis ks@aegean-theory.gr
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου